Czarnolas

Krótka, smutna opowieść o stracie i dorastaniu. Historia z każdą chwilą stawała się coraz bardziej pełna magii. Przyjemnie słuchało się w formie audiobooka.

Krótka, smutna opowieść o stracie i dorastaniu. Historia z każdą chwilą stawała się coraz bardziej pełna magii. Przyjemnie słuchało się w formie audiobooka.

Krótka opowieść - baśń, która zabiera nas do innych światów, tego magicznego i rzeczywistego, którego chyba też już nie znajdziemy. Piękny, poetycki język. Chyba tylko liczyłam na coś więcej w zakończeniu.

Krótka opowieść - baśń, która zabiera nas do innych światów, tego magicznego i rzeczywistego, którego chyba też już nie znajdziemy. Piękny, poetycki język. Chyba tylko liczyłam na coś więcej w zakończeniu.

Czarnolas to zwykła senna wieś znajdująca się gdzieś u stóp czarnego lasu. Próżno tu szukać związku z majątkiem i domem polskiego renesansowego poety Jana Kochanowskiego. Na obrzeżach tej miejscowości żyje rodzeństwo. Józef i Zojka.
🔰"Myśli Józefa były (...) twarde i precyzyjne, ale słowa płochliwe i nieforemne. Mimo tego ludzie darzyli go szacunkiem i ukłonem, on z kolei darzył ukłonem ludzi, a szacunkiem zwierzęta i przyrodę. Do ludzi czuł jakieś zmierzwienie, które zawsze trzymało go trochę z boku."
🔰"Zojka za to była zupełnie inna – ufna i odsłonięta. Mowa jej ciała była mową ciekawskiego ptaka. Wpadała na ludzi, w ich dłonie, nie chroniąc się zupełnie. Zdarzało się, że Józef z tych rąk, jak z krzaków jeżyn, musiał ją wyplątywać. Chowała się potem za nim, a on na nią chuchał jak na kurczaczka."
Wkrótce do Zojki dołącza Michał. Nastaje dobry czas, pełno w nim chwil szczęścia, miłości, czułości i troski. Wkrótce do rodziny ma dołączyć synek - Książę.
Właśnie wtedy rodzą się przeczucia, Józef czuje, że są niepokojące. Michał chce kupić kilka niezbędnych drobiazgów do domu. Zojka prosi zostań, mam złe przeczucia. Michał opuszcza dom. Zojka we śnie widzi: drogę, sarnę, światło samochodu, woła -uciekaj! Sarna pada, potem wstaje, ucieka. Gdzie jest Michał?
Maluch nigdy nie pozna ojca, który nigdy go nie zobaczył. Zniknął, może w czarnym lesie. Czymże jest ów dziwny las?
🔰"... panujący nad okolicą las – gęsty i ciemny. Wchodziło się do niego, gubiło i płakało, a potem wracało."
🌲🌳🌿 🪵"Gęsty las, Czarnolas tu się miesza prawda, tu się gubi czas."🌱🪵🌲🌳

Tego dnia, gdy Mikołaj nie wrócił, nadeszło zło. I wszystko się zmieniło. Wioskę otulił mrok i nawiedził chichot śmierci, która powracała. Po Mikołaju odchodzi Zojka - czuła mama, która otaczała synka troską i wszechobecną miłością. Zojka bardzo kochała Księcia i odchodziła długo. Zapadła się w sobie, nigdy nie otrząsnęła się z rozpaczy po utracie męża, nie potrafiła.
🔰"I nagle wokół nich zaczął rozmywać się świat, a Księciu już całkiem rozsypały się koraliki łez".
Po mamie odszedł ukochany pies chłopca, następnie wuj.
🔰"Józef umierał jak wiatr co się gdzieś rozprasza długim wydechem. A w tej ciszy, która po nim została zawisł niepokój."
Książę nie chce zostać sam. Wchodzi z umarłym wujem Józefem do złowrogiego lasu. Chce odwrócić czas. Czy to możliwe, czy mu się uda, czy wróci?
I jak znajdzie powrotną drogę? A jeśli nawet po spotkaniu ze śmiercią, odnajdzie drogę do domu, to czy będzie miał do czego wrócić?
🔰"Józef zawsze mówił, że jeśli się ma pytania, to na każdej drodze leżą odpowiedzi. Wystarczy tylko jej słuchać, bo droga jest mądrzejsza od idącego. Ale droga może mieć też złe zamiary... ."

Niezwykła to proza, rzeczywistość przeplata się w niej z baśnią. Zabiera cię w dziwną podróż utkaną z przeżyć bohaterów. Patrzysz z dystansu, wszak nie należysz do tego świata, ale mimo tego przeżywasz to, co oni czują. Wątpisz w tę całą historię, zastanawiasz się nad tym, czy świat realny przeplata się tu z wyobrażonym? A może to tylko wymyślona podróż w zaświaty? Idziesz jednak dalej w to uniwersum.

Jaga Słowińska używa znanych słów, ale zestawia je w zaskakujący sposób. Stopniowo i niespiesznie zanurza nas w inny świat. Ten świat wypełnia rzeczywistość -nierzeczywistość a ciąg układających się liter może nieść znaczenia nieoczywiste, wielowarstwowe, symboliczne.
"Czarnolas" wyrasta z drzewa realizmu magicznego. Znaleźć tu można nostalgiczną opowieść o miłości, samotności, tęsknocie, nadziei, a także historię o rozpaczy, utracie najbliższych i próbach radzenia sobie z tą traumą.

Ta krótka powieść to debiut autorki. Niesamowita proza, niezwykła wyobraźnia, piękny styl, rzeczowy i poetycki zarazem, zaskakujący, fascynujący, niezwykły.

Czarnolas to zwykła senna wieś znajdująca się gdzieś u stóp czarnego lasu. Próżno tu szukać związku z majątkiem i domem polskiego renesansowego poety Jana Kochanowskiego. Na obrzeżach tej miejscowości żyje rodzeństwo. Józef i Zojka.
🔰"Myśli Józefa były (...) twarde i precyzyjne, ale słowa płochliwe i nieforemne. Mimo tego ludzie darzyli go szacunkiem i ukłonem, on z kolei...

Książka jest pięknie napisana, historia skłania do refleksji. Jednak ja czuję się trochę zagubiona, choć doceniam całokształt, nie jest to moja wrażliwość. Nie zrozumiałam, co autorka chce mi powiedzieć.

Książka jest pięknie napisana, historia skłania do refleksji. Jednak ja czuję się trochę zagubiona, choć doceniam całokształt, nie jest to moja wrażliwość. Nie zrozumiałam, co autorka chce mi powiedzieć.

Emanuje spokojem. Sen to?

Emanuje spokojem. Sen to?

Podchodziłam do niej ze sceptycznym nastawieniem, bo oniryzm nie jest dla mnie, ale okazała się bardzo pozytywnym zaskoczeniem. To kameralna i niezwykle klimatyczna lektura. Pięknie napisana!

Podchodziłam do niej ze sceptycznym nastawieniem, bo oniryzm nie jest dla mnie, ale okazała się bardzo pozytywnym zaskoczeniem. To kameralna i niezwykle klimatyczna lektura. Pięknie napisana!

Nie moja estetyka, nie umiem docenić.

Nie moja estetyka, nie umiem docenić.

Może być...

Może być...

Melancholijna i bardzo malownicza ksiazka. Idealna na spokojny wieczór.

Melancholijna i bardzo malownicza ksiazka. Idealna na spokojny wieczór.

Zaczarował mnie język i wyobraźnia Autorki - ogromnie zmysłowej i dojrzałej osoby, wnioskując z nawiązań literackich i obrazowania jej prozy.
Gdyby ją zilustrować, widzę tu pędzel Aleksandry Waliszewskiej....

Zaczarował mnie język i wyobraźnia Autorki - ogromnie zmysłowej i dojrzałej osoby, wnioskując z nawiązań literackich i obrazowania jej prozy.
Gdyby ją zilustrować, widzę tu pędzel Aleksandry Waliszewskiej....